تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
لايوم كيومك يا اباعبدالله
داشت هرچند گُل ِ جانِ تو پرپر ميشد
از شميمش همه ي باغ معطر ميشد
من فقط داشتم از دلهره ميلرزيدم
پيش چشمم كه تن پاك تو بي سر ميشد
كاري از دستِ كسي بر نمي آمد بايد
دلم آرام به تقدير مُقَدَّر ميشد
قول دادي كه شفاعت كني از قاتل خود
ولي آن روز مگر حرف تو باور ميشد
به تو هر ضربه كه ميخورد خدا ميداند
ضربان دلِ من چند برابر ميشد
زره ات بيشتر اي كاش تحمل ميكرد
لااقل عمق جراحاتِ تو كمتر ميشد
آن زماني كه لبِ تيغ به حلقومت خورد
حنجرت كاش مطيع ِ دم خنجر ميشد
(مصطفي متولي)
تعداد بازديد : 183
پنجشنبه 12 مرداد 1391 ساعت: 1:08
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
