بی رمق بود و تا تکان میخورد
به تنش نیزه و کمان میخورد
وقتی افتاد دوره اش کردند
چه لگد ها از این و آن میخورد
هر کسی خسته بود عقب میرفت
بدن خسته همچنان میخورد
همه رفتند ، شمر ول کن نیست
شمر تا رفت از سنان میخورد
زیر لب گفت آب آب ، اما
چکمه ها بود بر دهان میخورد
امیر_فرخنده
مطالب مرتبط
من دختر حسین و ربابم سکینه ام ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت