لبریزم امشب از همه یاد اباالفضل
چون می رود تا عشق آباد اباالفضل
فتوای دل از عشق این باشد ای عزیزان
جایز بود ناد علی ناد اباالفضل
من یک نفس سر می کشم جام جنون را
نعره زنان بر می کشم داد اباالفضل
دیوانه کرده نگاهش شکر لله
هستم گدای بین راهش شکر لله
علمدار حسین یل کرب و بلا
گر ز پا افتاده ای یار است عباس علمدار حسین
ام یجیب هر گرفتار است عباس علمدار حسین
حلاج شد از عشق او رسوای عالم علمدار حسین
ذکر لب منصور بر دار است عباس علمدار حسین
کل شهیدان بر مقامش غبطه دارند علمدار حسین
چون تک سوار ملک ایثار است عباس علمدار حسین
بر روی بازوی بریده حق نوشته
در روز محشر هم علمدار است عباس
روز قیامت را قیامت می کند او
با اذن زهرایی امامت می کند او
ای دلبر مشکل گشا باب الحوائج
ای شافع یوم الجزا باب الحوائج
زهرا میان روضه ات آید خمیده
میگد ز سوز سینه یا باب الحوائج
می گرید و سر می گذارد بر ضریحت
صاحب زمان دارد نوا باب الحوائج
حتی مسیحی هم ارادت بر تو دارد
حکمت رسد دار الشفا باب الحوائج
باید برای شعر زنم چاک سینه را