بسم الله الرحمن الرحیم گفته بودی بعد من می مانی و آزارها کوچه کوچه غربت و دشنام دربازارها گفته بودی می برندت از زمین کربلا می شوی با ق

بسم الله الرحمن الرحیم

گفته بودی بعد من می مانی و آزارها

  کوچه کوچه غربت و دشنام دربازارها   

گفته بودی می برندت از زمین کربلا  

می شوی با قاتل من همسفر تو بارها

خواهرم من می روم اما تو می مانی و یک

کاروان خسته و صحرای پر از خارها

بعد من هستی عجین با غصه هایم زینبم

ای تو غمخواردل غمدیده ی غمدارها

در بیابان پر از خارمغیلان می شوی

تو پرستار تن بیمار این تب دارها

خواهرم باشد برای من فراز و گه فرود

گاه در بین تنورم گه بروی دارها

****

رفتی و من ماندم و یک کربلا رنج و محن

رفتی و من ماندم و داغ وغمِ دلدارها

رفتی و من ماندم  وداغ تنی بی سر شده

داغ انگشت و عقیق و پیرهن ،دستارها

رفتی و من ماندم و یک مادر پژمرده گُل

رفتی و من ماندم و پاییز در گلزارها

رفتی و من ماندم و بار اسارت روی دوش

رفتی و من ماندم و طفلان و این عیار ها

رفتی و داغت به جانم آتشی افروخته

رفتی و من ماندم و این آتش و نیزارها

رفتی و با رفتنت تازه شده در جان من

داغ مادر داغ کوچه سیلی و مسمارها

رفتی و بعد از توگردیده برای دخترت

بهر یک گامی عصای دست او دیوارها

گفته بودم بعد تو هرروزمن روز غم است

لیک می گردم نمونه در همه غمخوارها

کربلا را کوفه کوفه برده ام تا شهر شام

کرده ام ویران تمام کاخ ها دربارها

سید احمد ابوترابی