درد ناموس استخوان سوز است
فکر ناموس خانمان سوز است
اگر از اولیای حق باشی
غم ناموس سخت جان سوز است
آن امامی که بین دشت بلا
روضه هایش همه عیان سوز است
میشود گفت از نگاه آخر او
ترس ناموس دودمان سوز است
اگر از غصه هاش می میریم
ریشه هایش درون آن سوز است
غیرت الله و ترس از حرمش؟
آتشی سخت آسمان سوز است
از همین رو محرم و صفرش
عالمی آه و یک جهان سوز است
اینکه گفتند نام اوست ملاک
علتش در دل همان سوز است
تو مگو شمر کشت یا که سنان
داغ زینب غمی نهان سوز است
گر نویسی حسین یا زینب
معنی هر کدامشان سوز است
ما که یا دست یار مانع شد
یا که گفتیم که نخوان! سوز است
درد اربابمان همیشه مخفی ماند
زخمهایی که کهکشان سوز است...
شاعر: هادی قهرمانی
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین