کو آتشی که شعله زند بر وجود من کو شعله ای که اب کند تار و پود من دل سوزد از شراره بی اعتناییت جان

کو آتشی که شعله زند بر وجود من

کو شعله ای که اب کند تار و پود من

دل سوزد از شراره بی اعتناییت

جانا عنایتی بنما بر وجود من

پیشانی ام به نقش و نگارت مزین است

نازت کشیده عکس نیاز سجود من

گر سینه چاک دوست بدانم که دل خطاست

عشق عزیز یار کجا و حدود من

آن یار دلنواز اگر هم مرا زند

بر او سلام و حمد و ثنا و درود من

ای مهر روح پرور تو مانع سقوط

ای نام دلربای تو ذکر صعود من

یارا نثار محضر پاک تو خون من

جانا فدای غشق تو بود و نبود من

از ذره هم ذلیل ترم در حریم تو

نور ولایت است است دلیل نمود من

مهر علی و آل ضمیمه اگر نبود

دیگر بها نداشت قیام  و قعود من

با نامه سیاه مرا رو سپید کن

باشد دعای سبز فرج چون سرود من