فدایی انقلاب، جوون خاكی و پاك به روی گردن داره، همیشه اون یه پلاك بعضی دلا مثل باد، می بره موج دری

فدایی انقلاب، جوون خاكی و پاك

به روی گردن داره، همیشه اون یه پلاك

بعضی دلا مثل باد، می بره موج دریا

كوسه رو می ترسونه، میاره اونجا پروا

وقتی جوون گمنام، اومد به روی خاكی

تند و سریع و چالاك، با انگیزه ی كافی

دستشو خوب گرفته، همیشه روی ماشه

دست حریف و خونده، دستی نمونده وا شه

لذت خوشبختی رو، ما از اونا چشیدیم

از زن و مرد و بچه، مقاومت رو دیدیم

بچه ها توی كوچه، نشسته و منتظر

منتظر ظهورن ، بچه های مفسّر!

زمونه خیلی خوبه، شهید شده یه نعمت

جنوب كه وقتی می ریم، شعارهای شهادت

با آرزوی وصال، یواش می رن رو خاكی

لباساشون همه خاك، وای چه دلای پاكی

از شهر بگم براتون، همه شدن یه خط كش

پشت همو گرفتن، این هم شده یك روش

دین هم شده یه عزت، برای سربلندی

برای خوشبختی تو، خونه های كلنگی

یه جا تفحص شده، اما یه چندتا كیسه

به خاطر خاك و خون، هم خشكه و هم خیسه

یه مادری با گریه ،دل به شهید سوزونده

بهش می گن مادرجون، دیگه شهید نمونده

جوون به عشق آقا، میاد تو میدون رزم

سیر نمیشه اون هنوز، با این اراده و عزم

جوون های این زمون، باكری و همت اند

خرازی و آوینی، چمران با غیرت اند

منم فقط ادعا، آخه كه چیزی نیستم

حتی تو رویاهامم ، نبود نمره ی بیستم

بیستی كه داره جوون، همون جوون گمنام

نشونه ی بیستشم، پیرو خط امام