خزان به جنگ گل داغدار مي آيد
و يا اجل به ملاقات يار مي آيد
بنال اي دل خونين به غربت بلبل
كه ناله از جگر لاله زار مي آيد
چها كشيده اي از روزگار يا زهرا
كه مه به بزم شبت سوگوار مي آيد
به ماهِ عارض تو دست شوم سايه چه كرد
كه آفتاب به چشم تو تار مي آيد
زند چو باد خزان تازيانه بر سر گل
به غير ناله ز بلبل چه كار مي آيد
اندازه بود چادرش اما کشیده شد