خانه ای بین شعله ها می سوخت
مادری خسته ، بی صدا می سوخت
پیکرش در میان آتش و دود
سینه از داغ ناسزا می سوخت
جایگاه نزول وحی خدا
خانه ی خیرالانبیا می سوخت
پیش چشمان کودکان علی
فاطمه ، جان مرتضی می سوخت
در مدینه به جای این منزل
کاش بنیاد خانه ها می سوخت
...از بلندای آتش کینه
ساحت عرش کبریا می سوخت
تا دم مرگ از غم آن روز
قلب بی تاب مجتبی می سوخت
***محمد تنعمی***
مطالب مرتبط
اندازه بود چادرش اما کشیده شد ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت