شهر مـــدینه کرب و بلا شد (2) زهـرا در آنجا صاحب عزا شد
قـــــــرآن ناطق جان داده مظلوم امام صـادق گردیده مسموم (2)
خون گشته دلها یکــسر ز داغش از تـــربت بی شمع و چراغش
مظلــومی او، گــــــردیده معلوم امام صادق گردیده مسموم (2)
بـــــــا آنکه یار قرآن و دین بود مـــــــانند جدّش خانه نشین بود
از حق خود بود پیوسته محروم امام صادق گردیده مسموم (2)
خون گشته جاری از چشم اُمّت بـــقیّة الله سرت سلامت (2)
جــــــدَّ غریبت شد کُشته مظلوم امام صادق گردیده مسموم (2)
آه و واویلا، آه و واویلا، آه و واویلا، آه و واویلا
[ غلامرضا سازگار] (میثم )
امام صادق(ع)-شهادت کسی که وحی در آیینۀ کلامش بود حدیث نور به لبها علی الدوامش بود نگین چمبر افلاکی�