ای غریب من ابر خونینی سایبان توست
...... پر شفق کردم ماه روی تو
شاید هر نخلی نیزه ای باشد رو به سوی تو
وای من درد
سینه چاک افتد
تکیه گاه من
روی خاک افتد
وای دلگیرم
میمیرم
ای غریب من ابر خونینی سایبان توست
غم در این صحرا قافله دار کاروان توست
با نگاه من گریه همراهت
تا غروب تو یک قدم راهت
وای دلگیرم می میرم می میرم
نگاه می کنم از هر طرف به دور و برم