هر که شد عاشق به راهت از سرو سامان گذشت از عیال و مال و جاه و مُکنت و از جان گذشت
هر که درد عشق را کوی تو بر جان خرید بی محابا از طبیب و علّت و درمان گذشت
هر که نوشید آب از سرچشمه حیوان تو ز آب عیش زندگانی با لب عطشان گذشت
هر که شد مشتاق دیدار رخ چون ماه تو مهر رخشان را رها کرد از مه تابان گذشت
هر که دید اندرون جام دل تصویر تو
بی تکلم از جمال یوسف کنعان گذشت
(ناصر منوچهرآبادی)
ڪلام مختصر بی‌قـــراری‌ام این است