درد هجران گل با صفاست اما بی تو صفا ندارد گر بر رخت نخندد در باغ جا ندارد پیش تو ماه

گل با صفاست اما بی تو صفا ندارد              گر بر رخت نخندد در باغ جا ندارد

پیش تو ماه باید بر زمین بساید                   بی پرده گر بر آید شرم و حیا ندارد

ای وصل تو شکیبم ای چشم تو طبیبم         باز آ که درد هجران بی تو دوا ندارد

فریاد بی صدایم در سینه حبس گشته         از بس که ناله کردم آهم صدا ندارد

جان جهان چه قابل بر رونمای رویت             بی رو نما ، نما رو گل رو نما ندارد

بار فراق بردم خون از دو دیده خوردم             باز ای تا نمردم دنیا وفا ندارد

گفتم که در کنارت جان را کنم نثارت            دیدم که جان هم این قدر و بها ندارد

هرگز کسی نگوید بالای چشمت ابرو            تیغ از تو گردن از من چون و چرا ندارد

کعبه تویی نه کعبه زمزم تویی نه زمزم        سعی و صفا و مروه بی تو صفا ندارد

هر کس تو را ندارد  جز بی کسی چه دارد     جز بی کسی چه دارد هر کس تو را ندارد

                                    میثم غزل بو صفت گوید چرا نگوید