اين جا حريم پاك علمدار كربلاست
اين آستان قدس شهيد ره خداست
اين جا حريم حضرت باب الحوائج است
دولت در اين مقام و كشايش در اين سر است
اين جا بود مقام شهيدى كه تا ابد
خاكش حيات بخش و هوايش عبير زاست
اين بارگاه شاه جهان حقيقت است
اين جايگاه جلوه انوار كبرياست
اين خاك مشك بيزكه دار الشفا بود
هر ذره اش به چشم ملايك چو توتياست
اين جا جايگاه شهيدى كه تا به حشر
دين خدا و پرچم اسلام از او بپاست
اين جاست جايگاه اميرى كه در كرم
كان سخا و ابر عطا و يم وفاست
اين جاست جايگاه علمدار لشكرى
كز بهر حق عليه ستمگر به پاى خاست
دريا دلى غنوده در اين جا كه همچو نوح
در بحر دين به كشتى توحيد ناخداست
سقاى اهل بيت ، حسين على بود
اين تشنه لب كه خاك درش چشمه بقاست
گردد مس وجود تو چون زر در اين مقام
اين بارگاه خشت وجودش زكيمياست
آيينه تمام نماى حقيقت است
هر دل كه با ولاى ابوالفضل آشناست
حاتم كه گشت شهره آفاق از سخا
در آستانه كرمش كمترين گداست
آن كس كه سر زفخر بسايد بر آسمان
اين جا كه مى رسد ز ادب قامتش دوتاست
آب فرات تا به ابد شرمگين بود
از تشنه اى كه ساقى و سقاى كربلاست
در روز حشر فاطمه گردد شفيع خلق
در دست وى دو دست بود كز بدن جداست
از اين مصيبتى كه به آل نبى رسيد
تا روز رستخيز به پا پرچم عزاست
امروز هر كه خدمت آل على كند
فردا شفيع او به صف حشر مرتضاست
بر طبق امر آيت حق ((حضرت حكيم ))
آن كس كه حكم او به همه شيعيان رواست
شد اين ضريح ساخته در شهر اصفهان
شهرى كه گر جهان هنر خوانمش سزاست
تاريخ اين ضريح ((طلايى )) چنين سرود
عباس مير جنگ و علمدار نينواست
باید برای شعر زنم چاک سینه را