حضرت علی اکبر ع

علی اکبر(ع)-مدح و ولادت

ارباب زاده ای كه خود ارباب عالم است

در چهره اش جمال پیمبر مجسم است

نور است نور محض ز جنس پیامبر

هر چه بگویم از منش و منطقش كم است

نامش علی نهاده به كوری دشمنان

ارباب ما حسین كه ارباب عالم است

اعمال امشب است در مفاتیح عاشقی

مستی كنید، جام و می اش هم فراهم است

مجنون خویش كرده و لیلای ما شده

از شوق اوست دیده اگر پر ز شبنم است

حالا خبر دهید گدایان شهر را

پایان مستمندی و فرجام ماتم است

اصلاً نه جای شك و شبه اَست و سوال

پر می كنند كیسه های تهی را – مسلّم است

اَین المَفَر لشگریان می رسد به گوش 

غرش كه می كند و چهره درهم است

اما چرا در شب میلاد حضرتش

حال و هوای این غزلم چون محرم است ؟

در بین روضه های غمش آتشم زدند

آن روضه ای كه در لهوف و مقرم است

آن روضه ای كه خواند قطعه قطعه اش

با دیدنش قامت بابای او خم است

*

می چید قطعه های بدن را كنار هم

می گفت علی بعد تو دنیا جهنم است