مناجات با خدا
من که در بند غم و غصه اسیرم چه کنم
با چنین کوه گناهان کثیرم چه کنم
کرمی گرکه براین سائل غمگین نکنی
من که درمانده و مسکین و فقیرم چه کنم
در بیابان هوس نیست به غیر از خس و خار
من گرفتار در این دشت و کویرم چه کنم
خانۀ دل شده از ظلمت عصیان تاریک
روشنی گر که نبخشی به ضمیرم چه کنم
مژدۀ عفو گنه بر من آلوده فرست
نرسد گر که نویدی ز بشیرم چه کنم
بارش رحمت خود را به سرم نازل کن
گرکه آلوده و بی توبه بمیرم چه کنم
همۀ عمر «وفائی» به فغان می گوید
بی توای ای حی توانا و قدیرم چه کنم
سید هاشم وفائی
دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا