علی شکاری : بار برداشته ام حال مسافر دارم دروجودم عطش رفتن عابردارم بوی باران غزل خورده شاعردارم ی�

بار برداشته ام حال مسافر دارم
دروجودم عطش رفتن عابردارم
بوی باران غزل خورده شاعردارم
یوسفم ضامن آهو شده،کنعان مشهد
بنویسیدمرا قمری تهران ،مشهد

درخیالات خودازدورکنارت شادم
زائرم باز به دیدارمزارت شادم
من که بازنگ همین سوت قطارت شادم
لحظه رامی شمرم تا برسم برطوست
چاره ام چله نشینی است شوم پابوست

چقدرمانده که این بادیه اتمام شود
چقدرمانده که این خواستن انجام شود
چقدرمانده دل تنگ من آرام شود
داده تسبیح تپش هام سلام ازدورت
سبزشدروح من ازآبی نیشابورت

نبض هرثانیه پتکی به سرفاصله هاست
آنچه لبریزشده درپی توحوصله هاست
دل من زیروبمش شهربم زلزله هاست
من شفا یافته زخم عمیقم هستم
گفته ام باهمه مهمان رفیقم هستم

چندگامی به حرم جان زتن آزادشده
خانه آباد ببین خانه ام آباد شده
گوهرغم زده هم باتوگوهرشادشده
تلخ کامم که نگاهت عسلم خواهدکرد
مطمئنم که ضریحت بغلم خواهدکرد

آمدم گم بشوم تاکه توپیدام کنی
پروبالم بدهی کفتراین بام کنی
من بدنام رسیدم که توخوش نام کنی
سائلم پای کرم عادتم ازیادم رفت
بازهم آمدم وحاجتم ازیادم رفت

حال آشفته من لذت بی حد خوب است
بین لبخند ونم اشک مردد خوب است
گندم ری نه فقط گندم مشهد خوب است
صحبت ری شد ویاد وطنی افتادم
پیش تو یاد شه بی کفنی افتادم

علی شکاری