حضرت زهرا(س)-بعد از شهادت
چنان هوای تو ای آشنا به سر افتاد
که اعتبار دلم بی تو در خطر افتاد
به هر کجا نگرم باز در مقابلمی
خیال غیر تو دیگر ز دل ، ز سر افتاد
نشسته ام برسد شب از آن زمانی که
جمال روی چو ماه تو در قمر افتاد
شبی که نور وجود تو در جهان پیچید
و مهجتی که به قلب و دل پدر افتاد
به یاد چشم تو با چشم خیس میخوانم
حدیث آل عبایی که روی سر افتاد
کرامت پسرانی که از تو زاده شوند
شفاعت ملکی که ، ز بال و پر افتاد
تو نور چشم پدر بوده ای ولی روزی
میان کوچه چرا نور از بصر افتاد؟
پریده مرغ دلم در مدینه، کوچه ی عشق
که ناگهان نگهم روی...روی در افتاد
دری شکسته و مشکین ز دود و آتش بود
که ذهن سوخته ام یاد "انکسر" افتاد
رسانده ای تن بی جان خود کنار علی
و دستهای تو چنگی ایست بر کمر افتاد
چنان گره زده ای،....ریسمان گره نزده
غلاف جای سرانگشت ،کارگر افتاد
مرو به حالت نفرین ، مدینه می لرزد
عجیب نیست که عرش خدا ...اگر افتاد
اندازه بود چادرش اما کشیده شد