گلی در شعله افتاده است اما باغبانش نیست
بجز نام علی ذکری دگر روی لبانش نیست
میان کوچه راهش را که با یک ضربه سد کردند
چرا در خانه دیگر مادر زینب امانش نیست
گرفته دست بر پهلو به سمت خانه می اید
دلیلی جز غم حیدر بر این قد کمانش نیست
مگر این کوچه در شهر پیمبر نیست ای مردم
که یک ذره مروت در میان ساکنانش نیست
علی می دید که گاهی به چشم خویش بعد از او
که بستر غرق خون گشته ولی یار جوانش نیست
سید محمد جوادی
اندازه بود چادرش اما کشیده شد 