تبلیغات
آخرين ارسال هاي تالار گفتمان
|
ای بال و پر شکسته مکش پر ز لانه ام
با رفتن مکن تو عزاخانه- خانه ام
وقتی که رخ ز من تو نهان میکنی ببین
با اشک وگرنه محو درآستانه ام
برموی زینب تو خودم شانه می زنم
چون با خبر ز زخم روی کتف و شانه ام
چون خنده میکنی به رخم خنده می کنم
ورنه برای گریه پی یک بهانه ام
در سیل اشک های خودم غرق میشوم
شرمنده از وقوع غمی بی کرانه ام
اشک مرا مگیر به دست شکسته ات
من روضه خوان ضربت آن تازیانه ام
شاعر:محمد حسن بیات لو
تعداد بازديد : 99
شنبه 09 اسفند 1393 ساعت: 7:37
نویسنده: خادم الزهرا (س)
نظرات(0)
مطالب مرتبط
بخش نظرات این مطلب
