نام تو را همینکه صدا می‌زند رباب
آتش به جان کرب و بلا می‌زند رباب
مثل دل پدر گلویت پاره پاره است
اما دوباره حرف شفا می‌زند رباب
شد سینه پر ز شیر؛ ولی شیرخواره نیست
مادر بیا که باز صدا می‌زند رباب
چون در خیال خویش بغل می‌کند تو را
بوسه به زخم حلق شما می‌زند رباب
زحمت برای مادر و خلعت برای غیر
دیگر نگو که ناله چرا می‌زند رباب
قلب سکینه از غم تو تیر می‌کشد
در هرکجا که حرف تو را می‌زند رباب
سید محمد جوادی
منبع : رضیع الحسین (ع)
شد تُهی دست شَه، چو از کم و بیش 