منم و گریه ام و دیده تر خواستنم نظری کن به تمنای نظر خواستنم آخرش من به تو ای دوست تعلق دارم نفروشی تو مرا مردم اگر خواستنم باید از ریشه

منم و گریه ام و دیده تر خواستنم

نظری کن به تمنای نظر خواستنم

آخرش من به تو ای دوست تعلق دارم

نفروشی تو مرا مردم اگر خواستنم

باید از ریشه غم غیر تو را قطع کنم

نیتم این بُوَد از شوق تبر خواستنم

این در آن در زدنم بود مرا کوچک کرد

هر چه رفتم به جز این خانه ، مگر خواستنم ؟

نمک روضه تو کام مرا شیرین کرد

بعد از این ننگ بر این میل شکر خواستنم

هر کجا جمع شدیم از غم تو سینه زدیم

قصدم این بود از چند نفر خواستنم

پر من گر به هوایت نپرد می شکند

گنبدی می طلبد این همه پَر خواستنم

محشر از قبر برون آیم و با ذکر حسین

هروله می کنم از لحظه بر خواستنم

کاش نقاش شوم عکس لبت را بکشم

پس بیا جلوه بده تو به همان خواستنم

نسل من کاش ستایشگر بزم تو شود

فکرم این است از اولاد پسر خواستنم

پدر و مادرم و ایل و تبارم به فدات

کربلایم ببر ای دار و ندارم به فدات