بالاترین عبادت ما کار نوکری ست
نوکر شدن زمینه ی فردای بهتری ست
ما سال ها اسیر کمالات دلبریم
او قرن ها مدرس احساس دلبری ست
من عِرق خانوادگی ام روضه های اوست
او شآن خانوادگی اش ذره پروری ست
شغل شریف زندگی ام کفشداری است
این عشق یادگار من از ارث مادری ست
با اشک روضه اش به مقامات میرسند
عشق حسین لازمه ی هر پیمبری ست
گریه کنان او همه از یک قبیله اند
قانون این قبیله حسینی و حیدری ست
با هر کسی که دست اخوت نمیدهیم
عشق حسینِ فاطمه شرط برادری ست
شاعر: حسن كردي
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین