بابای خوبـــم حسین...
مرهمی نیست که بر تاول پا بگذارم
مانده ام بر روی زخمم چه دوا بگذارم
دوستدارم که کنار سر تو جان بدهم
نام خود را به کنار شهدا بگذارم
شام را با رجز گریه به هم میریزم
محشری بایدم ازخویش به جا بگذارم
آنقدر زخم به روی لب تو هست که من
مانده ام تا که لبم را به کجا بگذارم
میکشم دست به روی تو و بر موی خودم
میل دارم که زخون تو حنا بگذارم
باورم نیست که باید بروم از شام و...
روی این خاک سر پاک تو را بگذارم
محمد حسن بیات لو
بابا خبرداری کجارفتم پس ازتو 