مكتب سرخ
«ما در پياله عكس رخ يار ديده ايم»
آري جمال حضرت دلدار ديده ايم
دلدار و دلبر همه ي شيعيان عليست
از سوي او محبّتِ سرشار ديده ايم
گر عاشقانِ عترت و آلِ محمّديم
اين را زِ لطف احمد مختار ديده ايم
چارده گلِ محمّدي ارزد به باغِ گل
گل هاي بي شماري به گلزار ديده ايم
احسان و احترام و عناياتِ مستدام
از درگه ائمه ي اطهار ديده ايم
واللهِ كه علي به جهان چيزِ ديگريست
خوبان در اين زمانه چه بسيار ديده ايم
ذكر علي به حكم نبي چون عبادت است
آثار ذكرِ او همه در كار ديده ايم
با ذكر يا علي گره ها جمله وا شود
از مرتضي كرامتِ دادار ديده ايم
نوميد كسي زِ درگه او رد نمي شود
اين صحنه را به دفعه و تكرار ديده ايم
ما از تبارِ مادر پهلو شكسته ايم
بر روي دل جراحتِ مسمار ديده ايم
جان بر كفانِ مكتبِ سرخِ تشيعيم
شمشير و خون به عرصه ي كارزار ديده ايم
تنها به جرمِ عشقِ علي خيلي از شهيد
بر روي دار چو ميثمِ تمّار ديده ايم
درسِ شهادت و شرف و عزّت و وفا
در مكتبِ حسين و علمدار ديده ايم
جان مي دهيم و تن به مذلّت نمي دهيم
گر چه زِ دشمنان همه آزار ديده ايم
ترسِ عدو زِ شيعه و ذكرِ علي عليست
اين ماجرا به ديده ي بيدار ديده ايم
سر مي دهيم ولي نرويم از بر علي
سربازِ كربلايي پيكار ديده ايم
حمید رضا گلرخی
مطالب مرتبط
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت