عمرِ من پشت در تلف که نشد باده بی تو مرا شعف که نشد عقل هم با دلم طرف که نشد هیچ شهری مرا نجف که نشد آرزویم وصالِ تربتِ اوست مهرِ عشقی خریده �

عمرِ من پشت در تلف که نشد

باده بی تو مرا شعف که نشد

عقل هم با دلم طرف که نشد

هیچ شهری مرا نجف که نشد

آرزویم وصالِ تربتِ اوست


مهرِ عشقی خریده ام که مپرس

دردِ هجری کشیده ام که مپرس

دلبری برگزیده ام که مپرس

به مقامی رسیده ام که مپرس

گردنم زیرِ بار منتِ اوست



از همه خلق غیرِ او سیرم

در جوانی فسرده و پیرم

وصلِ او روزیم نشد گیرم

من که زنده به عشق می میرم

دم آخر زمان رأفت اوست

شد زمانِ جنون و شیدایی
به سرم زد هوای رسوایی
از شَه امشب کنم تقاضایی
که کند بر گدا تماشایی

نوبتی هست اگر، نوبت اوست



آشنایم به جای جایِ نجف

جنتِ من بود سرای نجف

نعلبکی، استکان و چای نجف

عاقبت جان رود به پای نجف

دلِ من تشنه ی محبت اوست







گَهگّداری که من وضو گیرم

از همه خلق هم که رو گیرم

صد و ده بار ذکر هو گیرم

من همه حاجتم از او گیرم

حاجتم بسته بر اجابت اوست


نیش و طئنه به من مزن که چرا_

مکنم گیسویِ نگار رها

خواجه حافظ جواب داده تو را

قصه العشق لانفصام لها

بین یاران همیشه صحبت اوست

محمد جواد شیرازی-