غزل کربلا
به غیر دوری کرب و بلا بلایی نیست
بجز حرم که برای فقیر جایی نیست
قسم به عشق دمی زندگی نمی ارزد
به کوچه ای که درآن خیمه ی عزایی نیست
حرم، ضریح، مناره، رواق، گلدسته
چه می کُشند کسی را که کربلایی نیست
بگو نکیر به منکر جواب پس بدهد
بهشت روی زمین کربلا خدایی نیست!؟
به مستحبّی حال تباکی ات سوگند
دعا که بهتر از این روضه ریایی نیست
همیشه سینه زدن، ذکر خیر معشوق است
وگر نه در دل عاشق که سرصدایی نیست
رسیده روزی من از کنار سفره ی تو
که گفته خیر در این سفره گدایی نیست؟
ببخش عذر مرا در رسیدنم به حرم
زبس که داد زدم یاحسین نایی نیست
شاعر : رضا دین پرور
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین