امام حسن مجتبی(ع)-ولادت
از گلستــان ولا عطــر بهــاران می رسد
نغمــۀ مرغـان جنّت با هـزاران می رسد
با بهار عشـق ای دل سـاز همـراهی بزن
کز طرب گلبانگ شادی با بهاران می رسد
تا که مـرهــم بر دل خشکیـدۀ یاران نهد
زآسمــان ها بر زمین پیغام یاران می رسد
گرکه اشک شوق می شوید ز چهره گرد غم
مـرهـم زخـم دل چشم انتظاران می رسد
رنگ نومیدی ز سینه پاک کن کز شهـر نور
پیــک امّیــــد دل امیـــدواران می رسد
پاکتر از آب و آئینه ست این گُل، گوش کن
این طنیــن زمــزمـه از جویباران می رسد
هیچ می دانی که می آید، که دل شد بیقرار
چشـم دل واکن قرار بی قــراران می رسد
از بهشت فاطمی اکنــون گل زیبـا رخی
باصفـاتر از زلال چشمــه ساران می رسد
گرکه خندد فاطمه از شوق، همــراه نسیم
عطـر یـاس مـرتضی بر گلعذاران می رسد
نیمــۀ مــاه خـدا از یمـن میـلاد حسـن
نامــۀ عفـو گنــه بر روزه داران می رسد
سجدۀ شکر آورم، کز مهر و الطـاف خـدا
روح ایمــان همه سجده گذاران می رسد
خاکبوسان ولایت در رهش صف بسته اند
آسمــان عشق و مهر خاکساران می رسد
گر همــه جمعنــد بر راه کـریم اهلبیت
عطـر جـودش برمشام جان یاران می رسد
درشب میلاد دریای فضیلت، عشق گفت
ای «وفائی» گوهر گوهر نثاران می رسد
جلوه ی حُسنِ خدا در رمضان است حسن