حضرت عباس (ع)-مدح و مصیبت
ای یل حیدری مآب عباس
وی خدا را چو در ناب عباس
ای تو معیار هر جوان مردی
وی تو میزان هر صواب عباس
ذره ای فضل تو نمی گنجد
در خط و صفحه و کتاب عباس
پیش دریای حُسن تو باشد
صد هزار نیل چون سراب عباس
ای که در میان هاشمیان
بوده ای سید الشباب عباس
تا دمی جلوه ای کند مهتاب
رخ نهان کن پس نقاب عباس
از غم چشم های زیبایت
قلب هر سنگ شد مذاب عباس
تا تو بودی عدو نمی دیدی
رنگ مخیم مگر به خواب عباس!
زآن که از جرعه ای مضایقه کرد
شرمگین گشته از تو آب عباس
تشنه لب زآب آمدی بیرون
پا نهادی تو در رکاب عباس
در کَفت مشک آب و سوی خیام
رو نمودی تو با شتاب عباس
از هزاران کمان، سرت می ریخت
بارش تیر بی حساب عباس
تا به مشکت رسید تیر انگار
آسمان شد سرت خراب عباس
تیر بر مشک آمد و ماندی
پیش طفلان، تو بی جواب عباس
دشمنت زود کار خود را کرد
کم نمود از دلت عذاب عباس
کرد از ضربتی ز آهن سرد
چهره ات را ز خون خضاب عباس
بعد تو، پور فاطمه تنها
گشت در بین آن ذئاب عباس
بین گودال قتلگه دشمن
تشنه انداختش ز تاب عباس
خیمه ای را که نور حاجب بود
دشمنش کرد بی حجاب عباس
بعد تو رهسپار هر بازار
گشت ناموس بوتراب عباس
گر تو بودی زمان کجا می دید
زینب و مجلس شراب عباس
بی تو می رفت تا که ناموست
به کنیزی شود خطاب عباس
باید برای شعر زنم چاک سینه را