حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت روی بال نسیم رایحه ی یاس مینو سرشت می آید حوریان جنان به هم گفتند فاطم

حضرت زهرا(س)-مدح و ولادت

روی بال نسیم رایحه ی

یاس مینو سرشت می آید

حوریان جنان به هم گفتند

فاطمه از بهشت می آید

فاطمه روشنی هر بدر است

شب میلاد او شب قدر است

آسمان حجاز از این خورشید

هم چو آئینه صاف و روشن شد

دشت و صحرای مکه از این گل

سبز شد با صفا و گلشن شد

قدسیان با نشاط خندیدند

عطر ناب بهشت پاشیدند

روی دامان خود خدیجه دید

پرتوی از جلال یزدانی

بهترین میزبان عالم گفت

فاطمه آمده به مهمانی

میزبان مصطفی و مهمان اوست

مصطفی جان و پاره جان اوست

گرد بام حریم عصمت حق

تا سحرگه فرشتگان جمعند

سوره ی نور و قدر می خوانند

همه پروانه های این شمعند

از فلک هر فرشته می آید

پیش او سر به خاک می ساید

بانوان بهشت محضر او

دست بر سینه از ادب دارند

دل ز کف داده اند و با شادی

این سخن را به روی لب دارند

کوثر باغ سرمدی زهرا

بانوی گل خوش آمدی زهرا

ای که حوا و ساره و هاجر

همچو مریم کنیز تو هستند

بانوی بانوائی و آنان

تاج گل بر سر تو می بستند

غیر تو ای ز سرّ حق آگاه

چه کسی شد وجیهه عندالله

ای فراتر ز عقل و اندیشه

درک وصف تو کی کند دنیا

به مقام رفیع تو فرمود

حق حدیث لما خلقتکما

ای که خلق عظیم طینت توست

آفرینش طفیل خلقت توست

ای که پیغمبر و علی هستند

شاهد و محرم تکلم تو

آفتاب بهشتیان باشد

در جنان پرتو تبسم تو

منبع نور هور هستی تو

سر اللهُ نور هستی تو

ای که مدحت لیذهب عنکم

وی به وصف تو هل اتی زهرا

ای یُطَهِّر گواه عصمت تو

گفته مدح تو را خدا زهرا

ای که خیر کثیر بر همه ای

چه بخوانم تو را که فاطمه ای

ایمن از آفتاب روز جزاست

هر که در سایۀ حمایت توست

بهترین گوهری که هست آن روز

به خدا گوهر ولایت توست

شکر لله که با شفاعت تو

داده یزدان به ما محبت تو

یش از این با محبتت زهرا

در ره دین مرا هدایت کن

عهد میثاق بسته ام با تو

به «وفائی» وفا عنایت کن

نکند بیش ازین عطا نکنی

از تو خواهم مرا رها نکنی