کنار پنجره فولاد......بعد ِ طوفان ها چه با صفاست نشستن کنار ریحان ها وزیده بوی بهاری شبیه بوی بهشت گ

کنار پنجره فولاد......بعد ِ طوفان ها
چه با صفاست نشستن کنار ریحان ها
وزیده بوی بهاری شبیه بوی بهشت
گرفته بوی خدا را تمام گلدان ها
نشسته ایم من و تو که گفتگو بکنیم
از آسمان و خدا... از زمین و انسان ها
از اینکه پنجره فولاد بحر اسرار است
دلیل مطلق ِ آرامش ِ پریشان ها
تو از مدینه ی غربت برای من گفتی
و از هوای دل انگیز ِ کعبه ی جان ها
صدای بال ِ فرشته به گوشمان می خورد
صدای همهمه ی مبهم ِ مسلمان ها
طنین سوره ی یاسین...طنین الرحمن
نشاط ِ قلب من و تو کنار قرآن ها
دوباره از شب دیدار گفت و گو کردیم
و طعم خاص و غریبی که آن فسنجان ها*
در آن دقایق افطاری اش به ما دادند
از آن غذای بهشتی و برکت نان ها
درست وقت خداحافظی مان که رسید
گرفت صحن حرم را طنین باران ها
بگو سلام به آقا ... نگو خداحافظ
 بگو به کوری چشم حسود ِ شیطان ها
" برو سفر به سلامت... دوباره منتظرم
بیا زیارت سلطان ... به جان ِ ریحان ها..."

وحيده افضلي