تشنه در دشتِ شرقی ِرستـــــاق روستایی است مثل من، نگــران مثل من تشنه ،مثل من، مـــشتاق دل او بـ

تشنه در دشتِ شرقی ِرستـــــاق
روستایی است مثل من، نگــران
مثل من تشنه ،مثل من، مـــشتاق
دل او بــــــــرده اند رهگـــذران
****
در کنار مــــــسیر ِ مشهدِ عشـــق
حسن آبـــــــــاد ،بیدل افتاده است
تن تکیده اســت ودل تنیده به درد
کارِعشق است ومشکل افتاده است
*****
عشق، در جان قریه گل کرده است
گلِ این قـــــــــــریه ،بوی ِدل دارد
بیدل آبادِ مــــــــــــشهدِ عشق است
از دلِ عشــــــــــــق، آب وگِل دارد
*****
تب وتاب وطلب دراو جاریست
دل، پریشان ِعشقِ شمسِ شموس
غرقِ طوفــــان و اشتیاق وعطش
مگر آید عـــــنایتـــــــــی از طوس
*****
خاک آکنده دامــــــــــــــــن از نعمت
گرچه دشتِ عطش،تهی دست است
این نسیمِ طرب زتـــــــــربت کیست
که زمین از طراوتش مـــست است
****
قریه بر پاست با نمــــــــــاز ونیاز
وز طنینِ ترنُمِ چــــــــــــــــــاووش
زا یران،میروند ومــــــــــــــــی آیند
او به بوی ِعبورشان مدهـــــــــوش
*****
قریه لــــــــــبریز از غلامِ رضاست
هرکه نامــــــــــش رضا ،چراغ امید
مثلِ این قریـــــه ،اهلِ آن بسته است
دل به پیمانِ هشتمــــــــــین خورشید
****
مادرم را خـــــــــــــــــــدا بیامرزد
که مرا شــــــــــــیر داد ،زین پیمان
پدرم را خدا کـــــــــــــــــند رحمت
که "غلام ِرضا" نهـــــــــاد ،عنوان
****
هر چه میخانه اســـــــــــت در بندید
که من از باده ی رضــــــــــا مستم
کس نداند چقدر خوشـــــــــــــبختم
که به شهرت "محمّــــــــدی" هستم