این ترجیع بند در راستای نعمات خداوندیست

این ترجیع بند در راستای نعمات خداوندیست


بنداول



خلّاق جهان عجب بنا کرده جهان را

این عرض وسیع و آسمان بیکران را

کوه و کمن و درّه و رود و چمن و گل

نجم و قمر و شمس و کرات و کهکشان را

ای دوست مبین دور تو آیات الهی

بین آینه و چهره و نظم انسان را


زلفت سر جا و چشم و بینی سر جایش
بنداز نظر جان دلم کار دهان را
خورشید پس لیل و قمر را به پس روز
اینگونه بنا کرده چه خوش وقت و زمان را
اینهاست عیان و که دگر غیب چه باشد
آیات عیان برده همه روح و روان را

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حیّ و ممات است



بند دوم

دنیای عجیبیست هم آب است و که هم نار
در گلشن دنیا بود هم نرگس و گلنار

باشی تو عجینش که نبینی گل نرگس

برعکس رود بر ید و چشم دل تو خار
ای دوست جدا شو ز دل عالم سفلا


تا عالم اعلا بشوی با همه طیّار
خوان رب رحیم را به دل و لعل و زبانت
تا اینکه خوری جان دلم جرعه ز اسرار
عشق است خدای احد و واحد و یکتا
عالم چو یکی شمع و شده شعله ی انوار
عشاق جمالش همگی اول و آخر
باشند به دور سر او جملگی دوّار

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حیّ و ممات است


بند سوم



دنیا به دو کس هست یکی مومن و کافر


این یک شده است اول آن یک شده آخر
کافر بخورد جرعه ز فولاد مذابی
مومن بخورد روز ابد آب ز کوثر
آن کس که کند یاد خدا را همه لحظه
نامه به ید راست او گشته به محشر
کن سجده به رب نیست دگر وقت و مجالی
مرده که دگر نیست بر سجده توانگر
پرواز بده روح خودت را به دل شب
یک لحظه جدا شو ز زن و زیور و بستر
خوان رب کریم را به همه جان و تن خود
تا مست کند تا که دهد جام ز ساغر

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حیّ و ممات است



بندچهارم



هر کس که ز اسرار الهی خبری داشت


ماقبل از آن هر دم او خون جگری داشت
تا اینکه ز لعل لب او جمله شنیدیم
گفتا سفر ما که هزاران خطری داشت
از سیر و سلوکش که بگفتا بشنیدیم
هم آب و عطش بود و چه زهر و شکری داشت
پرسش ز همه حوری و عیش و طربش شد
آنگه بشنیدیم که حدیث دگری داشت
گفتم چه کسی ره بتوان یافت به ... ؟

گفت آنکه در آنجا به قفا بال و پری داشت!

او خود که دمی را سخن از یار نمیگفت
انگار که گوش و بصر کور و کری داشت

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حیّ و ممات است

بند پنجم

معمار جهان کیســــت؟ خداوند توانا


آنکس که بنا کرده چه دنیا و چه عقبی
محبوب خدا کیست در این عالم فانی؟

آنکس که دمادم همه دم خوانده خدا را

آنان که بگویید شده اید سائل کویش!

بــــر جــــای بر آرید همه رســم گداها

یک گام به پیش آی و توکّلتُ علی الله
صــــد گام خـــدا پیش بیاید پــی إلــقا
هر چیز بخواهی بدهد چون که کریم است
اما سببش چیست؟ دعا است و تقاضا
اسرار الاهیست عزیزم پس این حرف!

مجنون خدا باش و بشو راهی صحرا

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حی و ممات است



بند ششم

محلت تو دو سه روز است دلا کاری کن
نعــــره ی شــــیر بزن قلقله بــازاری کن
ز حجاب ز نقابت تو درآ جان دلم
ساعتی را بنشین و به خودت زاری کن
ز برآبادی ویرانه ی جان و دل خود
از خدایت مددی گیر و تو معماری کن
شمس عالم چه کسی است؟ خداوند احد
پــس بیا دورســـــرش با همـه دواری کـــن
هر نفس را که زنی رو به خدا کن جانا
به دلت حمد خدا و به لبت جاری کن
نوری از شمس جهان گیرو بزن بر تن خود
ز بــــــر اهل تقا جـــان دل انواری کــــــن

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حیّ و ممات است



بند هفتم



از یار طلب کن که دهد جام ز مینای
گر طالب عشقی بشو از عشق تو شیدای
داوود نبی خوانده خدا را همه لحظه
چون نام خدا گفته بگشتست خوش آوای
قربان لبی که همه دم ذکر خدا گفت
آنقدر بگفت تا که شده بر همه رسوای
لا هو بگو و در پس آن گو إلّا هو
تا آنکه دهد هو به تو آن جامی و صهبای
سر را به زمین و دل خود رو به خدا کن
او لطف کند قطره شوی در دل دریای
والله بجز هو نتوان خواند خدایی
گر درک کنندش همگان وای چه غوغای

آری که خدا خالق این عرض و کرات است

او باعث این عالم و هر حیّ و ممات است

سعید مازندرانی