امام حسین (ع) - غزل
بی تو ذکری که روی لب کائنات ست
"اَشهَدُ اَنَّکَ قَد اَقِمتَ الصَّلوه" ست 1
هم چراغ کلیمی که نورت هدایت
هم چنان کشتی نوح راهت نجات ست 2
شک ندارم که "حبل المتین" گیسوی توست
شک ندارم که عشق تو از محکمات ست
نیزه گر وا کند لب چه ها می نویسد!
جوهرش را مپرس از کدامین دوات ست!
بلکه بی نیزه، بالاترست از جهانی
چون سر سربلند تو قائم به ذات ست
کربلا زنده ی خون ذبح عظیمت 3
خون اگر خون عشق ست آب حیات ست
ای دهان فلک مانده باز از شکوهت
چشم حیران خورشید سوی تو مات ست
هر که از نفس خود رد شد امشب بهشتی ست
بین دنیا و عشق تو، این پل، "صراط" ست
زیستن ننگ ما جان به در بردگان شد
در حیاتی که بعد از تو عین ممات ست
غسل میّت کن ای دشت خونین که امروز
روز از شرم لب هاش مرگ فرات ست
شاعر: علی فردوسی
1- "السَّلام عَلَيْكَ يا ثارَ اللهِ و ابـنَ ثارِهِ و الوِتـرَ المَوتـوُرَ اَشـهَدُ اَنَّكَ قَد اَقَمتَ الصَّلاةَ وَ آتَيتَ الزَّكاة وَ اَمَرتَ بـاُلمِعروف ِوَ نَهَيتَ عـَنِ المُنكرِ وَ اَطـَعـتَ اللهَ وَ رَسـولَهُ..." فرازی از زیارت وارث.
2- در حدیث است از رسول خدا (ص) که در سمت راست عرش الهى نوشته شده است: "اِنَّ الحُسَین مِصباحُ الهُدى وَ سَفینَهُ النَّجاه؛ به درستى که حسین (ع) چراغ هدایت و کشتى نجات است".
3- در بعضي از تفاسير با توجه يه روايات آمده كه منظور از "وَ فَدَينَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ(سوره الصافات آیه 107)امام حسین (ع) است
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین