محمود ژولیده امام سجاد(ع)-شهادت مظلومم و به داغ و بلا مبتلا منم عمری سفیر واقعه ی كربلا منم یك

امام سجاد(ع)-شهادت

مظلومم و به داغ و بلا مبتلا منم

عمری سفیر واقعه ی كربلا منم

یك عمر گریه كرده ام از غربت حسین

بنیان گذارِ نهضتِ اهل بُكا منم

دارم بِه دوش خود عَلَمِ انقلابِ اشك

از كربلا پیمبرِ اشك و دعا منم

من پاره ی تنِ بدنی پاره پاره ام

نور نگاه خامس آل كسا منم

جای كفن برای تن بی سر حسین

آن كس كه خواست بهر پدر بوریا منم

از مقتل امام، عبورم، كه داد خصم

در قتلگاه عابد افتاده پا منم

با كعب نی تمام تنم را كبود كرد

با ریسمان و سلسله ها آشنا منم

من دیده ام هجوم حرامی به خیمه را

دل خون ترین امامِ  پس از نینوا منم

ذبح عظیم را همه دیدم به چشم خویش

یعنی شهید و شاهد خون خدا منم

آن كس كه برق نیزه و شمشیر كوفه را

دیده كنار قتلگه هل اتا منم

پیراهن از تن پدرم برده اند هیچ

ناظر به درد غارت آل عبا منم

سوز تَبَم ز شعله ی آتش زیادتر

معصوم سینه سوخته ی خیمه ها منم

معجر برای دختر زهرا نمانده بود

آن كس كه داشت خون دل از این جفا منم

بر خواهران خویش جسارت كه دیده است؟

آن كه به سینه حبس كند غصه را منم

هجده سر بریده كه دیده به نیزه ها؟

مردی كه بود شاهد این ماجرا منم

با ریسمان كشید چهل منزلم عدو

ناقه سوار كوفه و شام بلا منم

وقتی سر شكسته ی من سوخت از شرر

خورشیدِ بِینِ شعله شده بر ملا منم

زنجیر، استخوان مرا هم شكسته بود

ماه هلال مانده ی بی آشنا منم

آن كس كه در حفاظتِ ناموس كبریا

با سهل گفت: زود كنارم بیا منم

ای كاش مادرم به جهانم نزاده بود

مضطرترین امام پس از كربلا منم

با این همه به یاریِ زینب تمام راه

آن كه نمود معجزه با خطبه ها منم

تكثیر كرده ام به جهان اشك و آه را

یعنی امیر قافله ی نینوا منم

مسموم و تشنه لب شدم آخر شهید عشق

آری امام كشته ی زهر جفا منم