سفره ای بنداز و من را هم کنارش جا بده
یا کریم ابن ُ الکریم روزیِّ سائل را بده
لقمه ی نانی بگیر و پر کن این دست فقیر
با نگاهی پاسخ این سینه ی شیدا بده
روزه دار فاطمه بین قنوت نافله
مثل مادر تک تک ِ همسایه ها را جا بده
لحظه ی افطار می دانم دعایم می کنی
با دعای خود به عاشق قوّت نجوا بده
در نیایش می چکد اشک تو روی گونه ات
در میان گریه آقاجان دم ِ سقــّــا بده
" در کنار علقمه سروی ز پا افتاده است "
شرح احوال دودست و چشم و قد ِّ تا بده
" از حرم زینب بیا عبّاست آخر کشته شد"
باز دلگرمی به شاه تشنه و تنها بده
شاعر: حسين ايماني
ڪلام مختصر بی‌قـــراری‌ام این است